ترور آبه به دست یاماگامی؛ قتل تکان‌دهنده‌ای که می‌تواند ژاپن را برای هميشه عوض کند

از زمانی که صبح جمعه، هشتم ژوئیه (۱۷ تیر) خبر تیراندازی به شینزو آبه منتشر شد، پیام‌هایی از سوی دوستان و آشنایان سرازیر شد و همه یک سؤال را می‌پرسیدند: چگونه ممکن است این اتفاق در ژاپن رخ داده باشد؟

من خودم هم تقریبا همین حس را داشتم. وقتی اینجا زندگی می‌کنید عادت می‌کنید که به جنایت خشونت‌آمیز فکر نکنید.

هویت مقتول خبر را تکان‌دهنده‌تر هم می‌کند.

شاید شینزو آبه دیگر نخست وزیر ژاپن نباشد، اما هنوز چهره‌ای بزرگ در زندگی مردم ژاپن است و احتمالاً شناخته‌شده‌ترین سیاستمدار ژاپنی در سه دهه اخیر است.

بیشتر بخوانید:

چه کسی می‌خواسته آبه را بکشد؟ و چرا؟

سعی می‌کنم به معادل آن فکر کنم – یک عمل خشونت‌آمیز سیاسی دیگر که به همان اندازه برای مردم محلی تکان‌دهنده باشد. چیزی که به ذهن می‌رسد تیراندازی به اولاف پالمه، نخست وزیر سوئد در سال ۱۹۸۶ است.

وقتی می‌گویم مردم اینجا به جنایت خشونت‌آمیز فکر نمی‌کنند، اغراق نمی‌کنم.

بله، در اینجا باندهای معروف جنایات سازمان‌یافته خشن ژاپنی با نام یاکوزا وجود دارند. اما بیشتر مردم هرگز با آنها برخورد نمی‌کنند. حتی یاکوزا نیز از اسلحه دوری می‌کند، زیرا مجازات‌های مربوط به حمل غیرقانونی ارزش آن را ندارد.

داشتن اسلحه در ژاپن بسیار دشوار است. مجوز اسحله مستلزم آموزش اجباری، نداشتن هیچ‌گونه سابقه کیفری، ارزیابی روانشناختی و بررسی‌های گسترده پیشینه از جمله مصاحبه پلیس با همسایگان است.

در نتیجه، جرایم مربوط به اسلحه در اینجا عملاً وجود ندارد. به طور متوسط سالانه کمتر از ۱۰ مورد مرگ مربوط به اسلحه در ژاپن رخ می‌دهد. این تعداد در سال ۲۰۱۷ فقط سه نفر بود.

پس جای تعجب نیست که بیشتر توجهات معطوف به تتسویا یاماگامی، مرد مسلح و سلاحی باشد که او استفاده کرده است.

او کیست؟ اسلحه را از کجا آورده است؟ رسانه‌های ژاپنی گزارش می‌دهند که این مرد ۴۱ ساله یکی از اعضای سابق نیروهای مدافع این کشور، معادل ارتش، است.

اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که او تنها سه سال را در نیروی دریایی گذرانده است. تفنگی که استفاده کرده مایه کنجکاوی بیشتر است. تصاویر پس از تیراندازی نشان می‌دهد که چیزی شبیه یک سلاح خانگی روی زمین افتاده است. دو تکه لوله فولادی که با نوار چسب مشکی به هم چسبیده‌اند، با نوعی ماشه دست‌ساز. به نظر می‌رسد شبیه چیزی از طرح‌های دانلود شده از اینترنت ساخته شده باشد.

بنابراین، آیا این یک حمله سیاسی عمدی بود یا اقدام یک فرد خیال‌پرداز که می‌خواست با شلیک به یک فرد سرشناس مشهور شود؟ فعلاً چیزی نمی‌دانیم.

ژاپن قطعاً سهم خود را در ترورهای سیاسی داشته است. مشهورترین آن در سال ۱۹۶۰ اتفاق افتاد که رهبر حزب سوسیالیست ژاپن، اینجیرو آسانوما، را یک متعصب راست‌گرا با شمشیری سامورایی از ناحیه شکم مجروح کرد. اگرچه افراط‌گرایان راست‌گرا هنوز در ژاپن وجود دارند، آبه، که یک ملی‌گرای راست‌گرا بود، هدفی نامحتمل به شمار می‌رفت.

در سال‌های اخیر شاهد رایج‌تر شدن نوع دیگری از جنایت در اینجا بوده‌ایم. مردی آرام و تنها که از کسی یا چیزی کینه دارد.

در سال ۲۰۱۹ مردی ساختمانی در کیوتو را که یک استودیوی انیمیشن محبوب در آن قرار داشت، به آتش کشید و ۳۶ نفر را کشت.

این مرد به پلیس گفت که از استودیو کینه داشته زیرا «کار او را دزدیده بوده است».

در مورد دیگری در سال ۲۰۰۸ یک مرد جوان ناراضی، کامیونی را به سمت جمعیتی از خریداران در منطقه آکیهابارا در توکیو راند، سپس از کامیون خارج شد و با چاقو به تماشاچیان حمله کرد. در این حادثه هفت نفر کشته شدند.

او قبل از انجام این حمله پیامی را در فضای مجازی منتشر کرده بود و در آن گفته بود: «من مردم را در آکیهابارا خواهم کشت» و «حتی یک دوست ندارم، نادیده گرفته شده‌ام زیرا زشت هستم. من از زباله پست‌تر هستم».

هنوز مشخص نیست که تیراندازی به آبه در دسته اول قرار می‌گیرد یا دسته دوم. اما به نظر می‌رسد که این ترور قطعا ژاپن را تغییر خواهد داد.

با توجه به امنیت در ژاپن، تدابیر امنیتی در اینجا سفت و سخت نیست. در طول مبارزات انتخاباتی، مانند مبارزات فعلی، سیاستمداران به معنای واقعی کلمه در گوشه و کنار خیابان می‌ایستند و سخنرانی می‌کنند و با خریداران و رهگذران دست می‌دهند.

تقریباً مطمئناً به همین دلیل است که مهاجم آبه توانست آنقدر به او نزدیک شود و با اسلحه‌ای که سر هم کرده بود شلیک کند.

این ماجرا مطمئناً از امروز به بعد باید تغییر کند.