یاد داشت هفته
اگر به دوران پهلوی نرسیده بودیم هرگز بزرگان دوران باستان ایران کوروش ، داریوش
و در هزاره بعد رودکی و فردوسی ، خیام و خوارزمی ، سعدی و حافظ مطرح نمیشدند و
جلوه پیدا نمیکردند .
ایران و منافع کشور‌های بزرگ
در دیماه ۱۳۵۷ سران این کشورها در گوادولپ جمع و به بهانه حقوق بشر تصمیم
گرفتند با تخریب ایران راه حلی برای فرار از بحران انرژی که ربطی به ایران نداشت پیدا
کنند و ایران آنزمان پیشنهاد دهنده بر قراری تجارت عادلانه بقصد همکاری دوستانه تری
میگشت و نه چیز دیگری
نرسیدن باین تفکر گران تمام شد مردم دنیا آسیب بسیار دیدند و روزگار سختی را گذراندند
برقراری اعمال سیاست و اقتصادی نوین بدون بر قراری امنیت ممکن نمیباشد و فاکتور اول
در این معادله خواسته مردم و برای ما ایرانیان استقرار نهاد کهن و استمرار ایران مشروطه
پارلمانی است و نه حکومت مشروعه استبدادی .
دستور کار را عوض باید کرد و از بحران بزرگتر دوری کرد . پاینده ایران
