انتشار این خبر که مردم ایران با کمبود دارو و امکانات درمانی روبرو هستند، در رسانه های جهانی بازتاب بسیار گسترده ای داشت و رسانه های اسرائیلی گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس در این مورد را به تفصیل انتشار دادند. در بخشی از این گزارش که بسیار ناراحت کننده بود، مادری دیده می شد که به خبرنگاران می گفت که دولت به علت نبود بودجه، حاضر به تامین هزینه درمان کودک خردسال او که به سرطان دچار است و به شیمی درمانی نیاز دارد، نمی باشد. ظاهرا در رژیم ایران این گونه عملیات درمانی باید رایگان باشد زیرا هر جلسه شیمی درمانی شامل هزینه بسیار است که مسلما یک خانواده قادر به تامین آن نمی باشد.
آگاهان می گویند که تامین بهداشت و درمان مردم، همچنین در پائین ترین سطح اولویت های رژیم قرار داشته و کمترین بودجه ها به آن اختصاص داده شده است.
مقامات درمانی حکومت می گویند که علت کمبود دارو و به ویژه داروهای بیماری های صعب العلاج، که تقریبا همگی باید از خارج وارد شود، تحریم های آمریکایی است. ولی ایالات متحده سران رژیم ایران را به دروغگویی متهم می سازد و می گوید که این بخش در فهرست تحریم ها قرار ندارد. با این حال، مقامات امور دارویی در ایران می گویند که به علت تحریم های بانکی علیه رژیم، انجام معامله بازرگانی در مورد دارو نیز بسیار دشوار است و برخی کمپانی های بزرگ جهانی از بیم تحریم های آمریکایی حاضر به فروش دارو به ایران نیستند.
به گفته تحلیلگران، این امر ممکن است بخش کوچکی از واقعیت ها در مورد ریشه بحران درمانی و دارویی در ایران باشد. به گفته آنان، در طول چهل سال حکومت اسلامی در ایران، و حتی در زمانی که کشور از فروش نفت بیش از یکصد میلیارد دلار درآمد داشت، کمبود دارو و وجود بازار سیاه کاملا چشمگیر بود. آنان می گویند که علت اصلی کمبود دارو، سوء مدیریت در این بخش است که بسیار شدیدتر از بخش های دیگر اقتصاد ایران می باشد. وزیر بهداشت حکومت، در هفته های اخیر در مورد بخش هایی از این واقعیت تکان دهنده به افشاگری پرداخته است. یکی از موارد فساد و نبود مدیریت صحیح در امور دارویی این واقعیت است که بیش از یک میلیارد دلار پولی که برای خرید دارو اختصاص داده شده بود ناپدید گردیده و در مورد سرنوشت آن خبری در دست نیست.
نوشته رژیم میگوید که کمبود دارو و درمان بعلت تحریم هاست. ولی عامل اصلی این فاجعه مدیریت بد و دزدی ها می باشد اولین بار در رادیو پیام اسرائیل. پدیدار شد.
