اخیراً ایران شاهد چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بود، اما تعداد کمی از ایرانیان فراتر از نخبگان رژیم آن را جشن گرفتند. دلیل این عدم اشتیاق در بین ایرانیان عادی امری پوشیده نیست. براساس تمام جوانب منطقی، انقلاب نتوانسته است جامعه عادلانه و مرفهی را که آیت الله روح الله خمینی و سایر رهبران انقلابی در سال ۱۳۵۷ به مردم ایران قول داده بودند بسازد.
امروز، انقلاب عمدتاً به نخبگان ریاکار رژیم تعلق دارد. صندوق ستاد آیت الله علی خامنه ای، به ارزش ده ها میلیارد دلار، قرار بود یک خیریه باشد اما اکنون املاک ایرانیان را برای حفظ رژیم مصادره می کند. سپاه پاسداران تبدیل به یک کشور درون ایران شده و مانع پیشرفت بسیاری از بخش های اقتصادی شده است. وزیر امور خارجه ایران در حالی که رژیم وی توئیتررا برای ایرانیان فیلتر کرده است، ازطریق حساب توئیتر خود با جهان صحبت می کند.
آیا زمان آن نرسیده است که دولت ایران ۴۰ سال شکست و سوء مدیریت را پشت سر بگذارد؟ آیا وقت آن نرسیده است که سیاستهایی که مردم ایران و ایالات متحده را از سال ۱۳۵۷ جدا کرده است کنار گذاشته شود.
ایران نیز مانند ایالات متحده، جامعه ای پویا دارد که نه تنها نمی خواهد منزوی باشد بلکه می خواهد با ملت های دیگر مراوده داشته باشد. ایرانیان ساکن ایالات متحده و سراسر جهان موفقیت کسب می کنند درحالیکه ایرانیان در کشور خود اینگونه موفق نیستند.
مردم ایالات متحده و ایران باید روابط دیپلماتیک داشته باشند. ما می توانیم بازگشایی سفارت جدید آمریكا را در تهران پیش بینی کنیم كه برای گردشگران، مسافران كاری و معلمان ویزا صادر می كند. همچنین باید پروازهای مستقیم از تهران به نیویورک یا لس آنجلس انجام شود. قبل از انقلاب، آمریکا دومین شریک تجاری ایران بود و این اتفاق دوباره باید بیفتد. پیش از انقلاب، ۵۰۰۰۰ دانشجوی ایرانی در دانشگاه های آمریکا مشغول به تحصیل بودند. روابط جدید درها را به روی فرصت های فوق العاده ای باز خواهد کرد.
یک از همین روزها، باهوش ترین افراد در کشورهای ما می توانند برای حل مشکلات مردم ایران تلاش کنند. با روابط آزاد بین ایالات متحده و ایران، با هم می توانیم آلودگی شدید هوای تهران را کاهش دهیم؛ خانه هایی بسازیم که در برابر زلزله در کرمانشاه مقاومت کنند؛ درمان های جدید پزشکی را برای جانبازان جنگ ایران وعراق ارائه دهیم و آب را به دریاچه ارومیه و زاینده رود بازگردانیم.
آمریکا برای دستیابی به منافع متقابل آماده است تا با احترام متقابل با دولت ایران همکاری کند. اما برای ایجاد این فرصت وبرای عادی سازی روابط و بهره‌مندی از تمام مزایایی که در پی خواهد داشت، رژیم ابتدا باید تصمیم بگیرد که می خواهد یک کشورعادی باشد و نه یک نهضت انقلابی.
این رژیم به جای این که به دیکتاتورها، تروریست ها، ساخت موشک و شبه نظامیان بپردازد، باید برای مردم خود سرمایه گذاری کند. به لطف یارانه های رژیم، میانگین در آمد رزمنده حزب الله دو تا سه برابر در آمد یک آتش نشان ایرانی است.
اگر ملت ها نتوانند این رژیم را مجبور به رعایت استانداردهایی بکنند که تمام ملت های دیگر بر اساس آنها عمل می کنند، ما باید خشونت مشابه بیشتری را در خارج از کشور و ظلم در داخل را انتظار داشته باشیم. مردم ایران، از جمله زنانی که حتی از ابتدایی ترین منزلت انسانی محروم هستند، از درون رژیم را تحت فشار قرار می دهند. آنها می خواهند سایر کشورها با تحت فشار قرار دادن از خارج آنها را حمایت کنند. این بهترین و محتمل ترین مسیر برای تقویت صلح و تأمین حقوق و آزادی هایی است که مردم ایران شایسته آن هستند و در سال ۱۳۵۷ به آنها قول داده شد.
ایالات متحده، با روحیه آزادی خواهی خود، از صدای مردم ایران که برای مدت طولانی نادیده گرفته شده است حمایت خواهد کرد.۴۰ سال آینده تاریخ ایران نه تنها با سرکوب و ترس، بلکه با آزادی و تحقق برای مردم ایران رقم خواهد خورد.
