گروهی از تلاشگران ایرانی، با انتشار نامه سرگشاده ای نوشتند: حاصل ۴۱ سال حکومت استبداد و ظلم در ایران “جامعه‌ای بیمار، مضطرب، ناامید و نگران است”.
جمعی از فعالین سیاسی ایران در بیانیه‌ای به مناسبت چهل‌ویکمین سالگرد روی کار آمدن حکومت ایلامی در ایران خواستار حاکمیت قانون برای خروج از “اَبَربحران‌ها” شدند. آنها درباره “شورش‌های پیاپی و فروپاشی تدریجی یا دفعتی نظم حاکم” در ایران هشدار دادند.
آنها با طرح این پرسش که “دستاوردهای این نظام کدامند؟” تأکید کرده‌اند که توفیق انقلابی که در پی تأسیس یک نظام مستقل بود را باید در میزان توانایی آن “در تحقق آرمان‌های آزادی و عدالت و توسعه سنجید”.
در این بیانیه ضمن انتقاد از عدم سلامت دستگاه قضایی و صدور احکام سنگین و “بلندمدت باورنکردنی” هدف از نظارت، احضار، بازداشت و تعقیب “دگراندیشان سیاسی، فعالان اجتماعی منتقد، اعم از دانشجویان، معلمان، کارگران و ..، روزنامه‌نگاران مستقل، تلاشگران محیط زیست، مدافعان حقوق زنان و..” را ارعاب کنشگران مدنی خوانده و تأکید کرده‌اند که این رفتار “امیدی به عدالت قضایی باقی نگذاشته است”.
در بخشی دیگری از این بیانیه آمده است: «نظام حاصل از انقلابی که ادعا داشت فرهنگ و معنویت و صلح و آزادی برای ملت به ارمغان می‌آورد، کارنامه‌ای غیرقابل دفاع دارد و حاصل پروژه چهل سالۀ آن جامعه‌ای بیمار، مضطرب، ناامید و نگران است.»
نویسندگان بیانیه راه برون‌رفت از وضعیت کنونی کشور را “اصلاحات ساختاری در راستای استقرار کامل حاکمیت قانون‌بنیاد” خوانده‌اند.
آنها در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، هشدار داده‌اند که بدون “اصلاحات ساختاری برای خروج از اَبَربحران‌ها، شاهد وقوع و تشدید اعتراضات و شورش‌های پیاپی و فروپاشی تدریجی یا دفعتی نظم حاکم خواهیم بود”.
