نامه رنجیدگی یارمحمد خان و ارمنیان و بختیاریان به دولت شهریور ۱۲۹۱
کابینه نیک می داند که یکایک لشکریان از آغاز جنبش مشروطه هواخواه آزادی و وارستگی ایران بوده‌اند و برای این خواست است که دست از جان شسته و جنگ‌ها کرده و فیروزی‌ها به دست آورده‌ایم. از گشادن تهران و گیلان و زنجان و قره‌داغ و اردبیل و مازندران و استرآباد و جنگ با ارشدالدوله و سالارالدوله و مانند این. یکایک این لشکر دارای یک اندیشه است و خود را برای هر جانفشانی آماده می داند و ما بی‌گمانیم که کابینه نیز همین اندیشه را می‌دارد ولی هفت ماه پیش در نتیجه فشارهای همسایگان دولت ناگزیر شد مجلس را بست و لشکریان نیز چون آن را ناگزیری می‌دانستند رنجیدگی ننمودند و به دولت در پیش بردن آن یاری کردند و این بود مجلس بسته گردید. لیکن کابینه نوید داد که پس از سه ماه آن را بازکند، و کنون همین زمنیه مایه نومیدی ما گردیده. یکایک سپاهیان و همه سرکردگان از بزرگ و کوچک خواستار باز شدن مجلس می‌باشند و از دولت خواهش می‌کنیم دستورهای سخت دهد که به کار برگزیدن نمایندگان آغاز کنند و پس از کمی مجلس گشاده گردد که این کار ایشان مایه سپاسمندی همگی ایرانیان به ویژه لشکریان خواهد بود:
دستینه:
ضیاءالسلطان، میرزا یانس، شهاب‌السلطنه، کری، غفار قزوینی، سالار منصور، جواد خان، غلام حسین خان، حبیب بهارالدوله و سی تن کما بیش از دیگران
